ZDROWIENIE W ANONIMOWYCH HAZARDZISTACH | Oryginalni Anonimowi Hazardziści

Materiał chroniony prawem autorskim

JOURNAL OF GAMBLING ISSUES – YOU ARE THE BEST ! thank you

I would like to say thank you very much for your kind permission for me to translate and to paste into this web site a great article Recovery in Gamblers Anonymous.

Authors of this Great Article:

I would like to say thank you to Authors of this Great Article for an excellent work and for helping us – compulsive gamblers

Ferentzy, P., Skinner, W., & Antze, P. – I love you

Daryl Boshart – what can I say? Thank you from all my heart and I will do my best – for sure.

And I will remember:

The time limit on the permission to publish is one year.

Iwona – Isia

JOURNAL OF GAMBLING ISSUES –podziękowania

Chcę podziękować za pozwolenie mi na tłumaczenie i zamieszczenie na tej stronie internetowej wspaniałego artykułu „Zdrowienie w Anonimowych Hazardzistach”

Autorzy tego Znakomitego Artykułu:

Chciałabym podziękować Autorom tego Znakomitego Artykułu za ich znakomita pracę i za pomoc nam- kompulsywnym hazardzistom

Daryl Boshart – co mogę powiedzieć? Dziękuję z całego serca i będę się starać najlepiej jak potrafię – na pewno.

I będę pamiętała:

Pozwolenie na publikację zostaje wydane tylko na jeden rok ( do 7 czerwca 2009 roku)

Iwona – Isia

DO POLSKICH CZYTELNIKÓW – PRZESTRZEGAM PRZED ŁAMANIEM PRAW AUTORSKICH, KTÓRYCH WŁAŚCICIELEM JEST JOURNAL OF GAMBLING ISSUES

(a na język polski – ja, osoby, które zechciałyby cytować z artykułu proszę o kontakt na mój adres email )

2007-06-27,16:05 data oryginalnej publikacji w Internecie na założonym i prowadzonym wówczas przeze mnie forum www.hazardzisci.info

nowa data pozwolenia na publikację na tej stronie internetowej do 7 czerwca 2009

Recovery in Gamblers Anonymous

Ferentzy, P., Skinner, W., & Antze, P. (2006). Recovery in Gamblers Anonymous: Journal of Gambling Issues No 17 Aug 2006, No Pagination Specified.

http://www.camh.net/egambling/issue17/pdfs/ferentzy1.pdf

Recovery in Gamblers Anonymous
Peter Ferentzy, Centre for Addiction and Mental Health, Toronto, Ontario, Canada.
E-mail: pferentzy@earthlink.net

Wayne Skinner, Centre for Addiction and Mental Health, Toronto, Ontario, Canada

Paul Antze, York University, Toronto, Canada

ZDROWIENIE W ANONIMOWYCH HAZARDZISTACH

Abstrakt

Ten artykuł został napisany, w celu dokonania przeglądu procesu zdrowienia w Anonimowych Hazardzistach(AH).Centralnym tematem jest to, w jaki sposób podejście AH odzwierciedla wyróżniające się potrzeby kompulsywnych hazardzistów.
Anonimowi Hazardziści są organizacją wzajemnej pomocy opartą na modelu Anonimowych Alkoholików, jednakże różniąca się pod pewnymi względami od nich. Jedną z najbardziej zauważalnych różnic jest waga, jaką przykłada się do CIERPLIWOŚCI w procesie zdrowienia, która ma nawet odbicie w podejściu do 12-u Kroków, nad którymi „pracuje” się wolno z jakiegoś w końcu powodu. Inną cechą wyróżniająca AH jest zdecydowanie bardziej rygorystyczne podejście do potencjalnych „wyzwalaczy”, zwłaszcza do miejsc, gdzie można zagrać.
Podczas, kiedy AA decyzję, co do tego czy bezpieczne jest przebywanie na terenie miejsc, gdzie spożywa i serwuje się alkohol, pozostawia swoim członkom, oficjalne stanowisko AH jest jednoznaczne: ich członkowie nie powinni wchodzić ani nawet bywać w pobliżu miejsc, gdzie się gra.
Te powody są przedmiotem dyskusji.
Słowa kluczowe: uzależnienie, hazard, Anonimowi Hazardziści, wzajemna pomoc

Wprowadzenie

Anonimowi Hazardziści (AH) zapracowali na reputację w literaturze jako 12 Krokowa wspólnota tylko z nazwy, przedkładając duchowe i psycho – emocjonalne troski nad pragmatyczne skupianie się na abstynencji od hazardu i spraw takich jak długi (Brownie, 1991, 1994, Ferentzy i Skinner, 2003, Lesieur,1990). W innym artykule (Ferentzy, Skinder i Antze,2006) my relacjonujemy to, podczas, gdy ta percepcja jest ciągle półprawdą, AH ostatnimi czasy objęli szerszą koncepcją zdrowienie i zaczęli się bardziej koncentrować na 12 Krokach. Jednakże podejście AH do 12 Kroków i do zdrowienia jest unikatowe(specyficzne -przyp. tłumacza). Jednym z tematów, który wyróżnia AH spośród wielu innych wspólnot 12 krokowych jest cierpliwość. Podczas, kiedy zdrowiejący uzależnieni o d substancji musza nauczyć opierać natychmiastowej gratyfikacji oferowanej przez substancje, członkowie AH muszą podwójnie pilnować się przed takimi impulsami: poza natychmiastowym dreszczykiem związanym z hazardem, jest bardzo realna możliwość, że wielka wygrana mogłaby natychmiastowo rozwiązać wiele problemów. Kompulsywni hazardziści są w trudnych finansowych kłopotach zanim zdecydują się na robienie zmian i pokusa szybkiego rozwiązania problemów może zniweczyć zdrowienie hazardzisty. Brownie (1991) powiedział, że zamiast świadomości, członkowie AH maja coś, co można by nazwać, świadomością „strony 17” – odwołania się do praktycznych zaleceń z ostatniej strony najważniejszego tekstu, Combo Book (GAISO, 1999).
Mimo, że AH zmienili się od tego czasu, strona 17 jest ciągle centralną, z prawdopodobnie najważniejszą jej wiadomością – cierpliwość. Ten artykuł jest rozważaniem na temat podejścia AH do zdrowienia.

Metodologia i ograniczenia

Jakościowo, 16 miesięczne studia etnograficzne zostały przeprowadzone jako kompilacja przypisów bibliografii Anonimowych Hazardzistów i wzajemnej pomocy, która odnosi się do problemów hazardu. Studiowanie miało dwa główne składniki: obserwacje uczestników i dyskurs na 42 mitingach na obszarze Toronto i przeprowadzono 27 wywiadów z członkami AH, spośród których trzech jest długoletnimi członkami Anonimowych Alkoholików (AA).
Dla celów porównawczych, obserwowano 29 mitingów Anonimowych Narkomanów (AN) i z czworgiem Członków AN przeprowadzono wywiady. Wszystkie wywiady zostały nagrane na taśmach. Nieformalne dyskusje podczas i po mitingach z członkami AH, zwłaszcza z tymi, którzy mieli doświadczenia z innymi wspólnotami, miały znaczące znaczenie dla tych badań.

Mimo, że te studia były ograniczone obszarem, jak i pojawienie się automatów do gry, co wydaje się, że zmieniło charakter AH w niektórych regionach, potęgując ilość potencjalnych pytań dla naszego zespołu badawczego, na które jeszcze nie ma odpowiedzi. W szczególności, dwóch z naszych badanych członków AH było z innych niż północnoamerykańskie lokalizacje i przełożeni zespołu badawczego byli zaangażowani w nieformalną (telefoniczne i e-mail korespondencja) komunikację z członkami AH na kontynencie.
Poza tym, większość tego artykułu adresuje zagadnienia w znaczeniu rozwijania literatury AH w powiązaniu z naszymi własnymi wynikami – z ustaleniami, że nasze obserwacje są interpretowane w relacji do tematów, które jasno stosują się do AH w ogóle.
Podczas, gdy te wysiłki nie negują miejscowych uprzedzeń, mamy powód, by wierzyć, że większość naszych obserwacji ma zastosowanie do większości, o ile nie do całości, północnoamerykańskich obszarów. To były badania jakościowe na stosunkowo niewielkiej liczbie badanych, zaprojektowane tak, by stworzyć wstępne ustalenia, które później będą weryfikowane na podstawie metod formalnych na większej liczbie przykładów.

Strategie obserwacji i wywiadów były poprawione w odpowiedzi na to, co było nieosłonięte. Teoria szlabanu podejścia (Glaster 1978) została użyta do wytwarzania obserwacji i hipotez o znaczeniu systemu wbudowania w typowych narracjach AH i sposobu w jaki członkowie ich używają, by pokonać uzależnienie i nadać sens swojemu życiu.

Dyskusja

Ten dział składa się z dwóch części. Pierwsza (A) jest zaprojektowana tak, by dostarczyć informacje o podstawach AH i dostarcza jako listę sześć ważnych tematów. Część druga (B) zatem dostarcza sprawozdania ze zdrowienia w AH skupiając się na 12 Krokach i głównym tekście AH (Combo Book – przyp. tłumacza).

A. INFORMACJE OGÓLNE

A1. Miting AH

Podczas, gdy formuła może być różna, typowy miting AH zaczyna się czytaniem przez członków AH, po kolei, fragmentów Combo Book, która jest broszurą (9cm na 14 cm) i zawiera tylko 17 stron tekstu. AH nie ma większego tekstu- w porównaniu do Wielkiej Księgi AA (AAWS, 1976) –a nazywanego „Uzdrawianie Cech Charakteru w Anonimowych Hazardzistach (GAISO, 1984), ale jest rzadko w użyciu albo się o nawet o niej nie wspomina. Mniejsza tekstowo w orientacji niż AA czy AN, Anonimowi Hazardziści muszą kłaść większy nacisk na ich przekazie słownym. Jednakże, Combo Book jest po mistrzowsku wstrząsająca i w ten sposób odzwierciedla tradycyjne a nie nonsensowne podejście do zdrowienia.
Jak wspomniano, AH ma tendencję dostarczania czegoś nazywanego pragmatycznym podejściem. Ostatni i prawdopodobnie najważniejszy tekst, strona 17, może być postrzegana jako podsumowanie Combo Book – inne ćwiczenie w wstrząsaniu.
Zwykle, po czytaniu następuje część zwana “Jak minął twój tydzień?” podczas której, każdy członek krótko odpowiada na pytania i prawdopodobnie opracowuje swój stan umysłu. Jeżeli są nowoprzybyli, może im być zadane 20 pytań (narzędzie diagnostyczne opracowane, by ustalić, czy ktoś jest kompulsywnym hazardzistą) albo prosi się go, by przeczytał pytania i pomyślał nad nimi podczas mitingu.
Jeżeli jest obecnych kilku nowoprzybyłych i jeżeli wiele osób poprosi o opinie zwrotne, takie wzajemne oddziaływania mogą zdominować resztę mitingu. Jednakże zwykle, osoba prowadząca proponuje temat – możliwie tematy odnoszące się do spraw związanych z zaufaniem rodziny, abstynencją, poszczególnym krokiem, pomocą nowoprzybyłym (opcje są niepoliczalne) – i członkowie dzielą się w danym im temacie, albo czymś innymi, jeśli wybiorą, podczas trwania mitingu. Tak jak w innych wspólnotach, członkowie AH podają swoje imiona i przyznają się do uzależnienia zanim zabiorą głos. Jednakże jest różnica. W AA i w AN członkowie mogą mówić „mam na imię Susan i jestem uzależniona od alkoholu”. W AH częściej można usłyszeć: „Mam na imię Jerzy i ja w pełni przyznaje i akceptuję fakt, że jestem kompulsywnym hazardzistą”. Tak więc przyznanie się jest bardziej stanowcze gwałtowne- przyp. tłumacza). Dalej idąc, w AH po identyfikacji zwykle następuje wymienieniem ilości czasu jednorazowej abstynencji.(co jest znacznie rzadsze w AA i NA). Pomijając ostatnie zmiany, AH kładzie ciągle stosunkowo więcej znaczenia na czystą abstynencję. O powodach tego dyskutuje się poniżej.

A2.Powody dla których niektórzy nie odnoszą suksesu w AH

Brown badał powody dla których wielu nowych członków opuszcza AH. Być może jego najbardziej godna uwagi obserwacja dotyczy tego, że członkowie, którzy wydają się być zbyt rozradowani na ich pierwszym mitingu, będą tymi, którzy opuszczą AH niż ci, których wrażenie jest bardziej zbalansowane.

Członkowie AH mówią, że niektórzy hazardziści nie są po prostu gotowi, mówiąc w żargonie 12 Kroków, nie osiągnęli jeszcze DNA. – tylko po tym jak cierpią wystarczająco, jest w nich chęć zmierzenia się z problemem i nazwania go.
Niektórzy hazardziści, jak się twierdzi, szukają usprawiedliwień ( które w końcu znajdują), a jeszcze inni przychodzą po ratunek z opresji finansowych – coś przeciwko czemu AH ostrzega w sposób zdecydowany – a potem uznają problem za rozwiązany.
Anonimowi Hazardziści podkreślają w sposób zdecydowany, że problem kompulsywnego hazardu, to nie jest problem finansowy. Tak wiec ci, którzy postrzegają swój problem jako – na pierwszym miejscu – problem finansowy w większości przypadków albo zmienią ten punkt widzenia lub ewentualnie opuszczą AH, z albo bez wyratowania z opresji finansowych, po prostu dlatego, że nie będą się identyfikowali z Programem AH.

Ci, z którymi przeprowadzaliśmy wywiady twierdzili, że kobiety częściej odchodzą niż mężczyźni, ale oni (mężczyźni i kobiety) nie winili seksizmu, „męskiej” atmosfery, lub problemów tego typu. Tak zwane ‘historie wojenne” – obrazowe i wprowadzające niepokój wyliczania z czyjejś uzależnieniowej „kariery” – są kolejnym możliwym powodem. Takie historie powodują , że niektórzy członkowie myślą, że skoro ich nieszczęścia nie są tak ekstremalne, to być może oni nie potrzebują pomocy albo, że nie są kompulsywnymi hazardzistami. Pieniądze mogą być argumentem, szczególnie dla kobiet. Przeciętnie, mężczyźni w AH, relacjonowali, że obstawiali większe sumy, a kilku nawet mówiło, że bagatelizowali powagę mniejszych obstawień (nawet w przypadkach, kiedy te obstawienia były robione przez kogoś dysponującego mniejsza ilością pieniędzy do dyspozycji). Z tego powodu, jest kontrgwarancja w AH – spójna z oficjalnym stanowiskiem AH (GAISO, 1984, 1999) – kładąca nacisk na to, iż nie ma znaczenia suma pieniędzy, jaką się przegrało i to nie jest wyznacznikiem, jak poważny jest czyjś problem z hazardem.

Członkowie AH także teoretyzowali, że ci, którzy odchodzą, nie zaczęli wystarczająco szybko praktykowania 12 Kroków. Założenie jest takie, że bez emocjonalnego rośnięcia przez „zaokrętowanie się” na Program 12 Kroków, problemy związane z wczesnym stadium zdrowienia ogromne. To sugeruje, że nowoprzybyli mogą spotkać się ze sprzecznymi radami. Z jednej strony, ostrzega się ich, by byli cierpliwi i nie spieszyli się, jeśli chodzi o wszystkie aspekty ich zdrowienia, a z drugiej strony ostrzega się ich przed niebezpieczeństwami zwlekania. W AH znalezienie balansu pomiędzy tymi dwoma impulsami jest niekończącym się zmaganiem. Jeden z członków, spytany o to, dlaczego ktoś nie odnosi sukcesu w AH, powiedział:

Ponieważ nie mogą przejść transformacji z początkowego pośpiechu, podniecenia, że znaleźli ludzi takich jak oni sami, którzy maja takie same doświadczenia jak oni- zresztą znamy te historie- ten pośpiech i gorączka, kiedy sami przyszliśmy pierwszy raz na miting AH.,
I wydaje się, że oni nie mogą się doczekać, by zacząć iść 12 Krokami jak najszybciej. I myślą, że są maruderami…niektórzy ludzie są tak podekscytowani, kiedy przychodzą po raz pierwszy. I chcą czerpać siłę z przykładów i nadzieję…I odpadają zanim nawet zaczną przyglądać się i pracować na Krokach. Ja myślę, że to jest moment, kiedy AH traci wielu członków.(nr 5, mężczyzna, członek AH).

Te dane mówią o dwóch powodach: po pierwsze jest domniemana krytyka wolnego tempa w AH: po drugie: to jest spójne z obserwacją Browna (1986), że ci, którzy nadmiernie są rozradowani przy pierwszym zetknięciu z AH odniosą znacznie mniejsze sukcesy na dłuższą metę.

RÓŻNICE MIĘDZY AA, NA a AH

Przedstawianie się na mitingu
AA, NA -mam na imię XX jestem alkoholikiem/alkoholiczką/uzależniony

AH –mam na imię XX i w pełni przyznaję i akceptuję fakt, że jestem kompulsywną hazardzistka/hazardzistą.

Tak więc, przedstawianie się jest bardziej stanowcze- nieugięte. Mało tego, w AH po identyfikacji następuje wyliczenie liczby jednej z abstynencji.( w AA i NA rzadkość).
Pomijając inne zmiany w ostatnich czasach w AH kładzie się nacisk na ciągłość jednej, „czystej” abstynencji.
Jest to powodem ciągłych dyskusji.

A3. JAK POSTRZEGANI SĄ NOWI CZŁONKOWIE

Z kilku dobrych powodów, bardziej doświadczeni członkowie AH postrzegają nowoprzybyłych jako „chore” i wzburzone dusze, z wyolbrzymionymi „ego” i wygórowanymi uczuciami do wszelkich praw. Dla przykładu: mówią, że nowi członkowie, którzy pozostają w abstynencji od tygodnia często wyrażają swe oburzenie, że ich bliscy nie obdarzają ich zaufaniem, mimo, że przecież śledzili ich destrukcyjne zachowania przez lata.
Niektórzy przychodzą do AH wierząc, że wspólnota może pospłacać ich długi.
Wiele osób raportowało, ze byli w takim stanie umysłu, kiedy przychodzili na miting a jedna powiedziała, że nie pozostałby, gdyby nie jego błędne mniemanie, że wspólnota może w końcu pospłaca jego długi.

A4. Strach przed wyzwalaczami w AH

AH bardziej niż którakolwiek wspólnota 12 Krokowa ostrzega przed potencjalnymi wyzwalaczami do nawrotów. AA, dla przykładu, nie mówi swoim członkom by trzymać się z dala od barów, podczas, gdy na stronie 17 członkowie AH mają powiedziane, że nie wolno im się nawet zbliżać do miejsc, gdzie uprawia się hazard. Wielu długoletnich członków AH ma tendencję do postrzegania siebie jako podatnych na nawroty i w związku z tym czuje potrzebę stosowania środków zapobiegawczych.

A5.PRZEBUDZENIE DUCHOWE / NAWRACANIE

Anonimowi Hazardziści kładą mniejszy nacisk na przebudzenie duchowe w odróżnieniu od innych wspólnot takich jak AA czy AN.
Krok 2 AH, dla przykładu, mówi o przywracaniu „drogi normalnego myślenia i życia”(GAISO, 1999) a nie o standardowym „przywracaniu zdrowia psychicznego”(poczytalności- przyp. tłumacza).
Krok 12 AH mówi o niesieniu posłania do innych hazardzistów, ale w odróżnieniu od AA i AN, nie mówi się o „przebudzeniu duchowym”. Niektórzy mogą podejrzewać, że AH, od dawna znani jako bardziej świeccy w swej orientacji (Browne, 1991, 1994; Ferentzy & Skinner, 2003; Lesieur, 1990), maja przynajmniej jeden dobry powód, aby ewoluować w tym kierunku. Cokolwiek związanego z mistyką może przypominać o mistyfikacji miejsca w sposobie myślenia kompulsywnego hazardzisty z całym szacunkiem dla sprzeczności, przeczuć i talizmanów przynoszących szczęście.

A6. 12 Kroków jako klucze do zdrowienia

A6.Było mocne powiązanie pomiędzy praca na 12 Krokach i raporty o satysfakcji z życia jak i tym, że nie ma tęsknoty za hazardem(grą- przyp.tłumacza). Wszyscy badani członkowie AH, oprócz dwóch, nawet ci, którzy nie pracowali na Krokach, zgadzali się co do tego, że ci pracujący na Krokach sa w lepszym stanie jeśli chodzi o duchowość i emocje.
AH także wydaje się przerzucać także 12 Kroków, by uzdrawiały potrzeby związane z grą. Jak wspomniano, cierpliwość jest kluczem w AH i 12 Kroków jest traktowane w dużej mierze jako ćwiczenie cierpliwości. W całości, członkowie AH poświęcają znacznie więcej czasu na każdy Krok niż to jest w przeciwieństwie do ich odpowiedników w AA czy AN(2).Tak więc motyw, by nie rozwiązywać problemów szybko, jest w zasadzie praktykowane, podczas, kiedy członkowie idą przez 12 Kroków.

B. Zdrowienie w AH

B1. 12 Kroków Anonimowych Hazardzistów

Brownie(1991) I Brubaker(2004) dyskutowali nad wczesną historią AH i nad tym w jaki sposób wpływa na sposób w jaki AH przysposobiło Kroki AA. Naszym zainteresowaniem będzie to jak Kroki odzwierciedlają potrzeby zdrowiejącego hazardzisty w świetle wyróżniającego się podejścia do nich w AH. Krokami, które są adekwatne(relewantne –przyp. tłumacza) i poddane zostaną dyskusji to Kroki 1-6 i 12.

1. Przyznaliśmy, że staliśmy się bezsilni wobec hazardu – że przestaliśmy kierować własnym życiem

Krok 1 AH jest taki sam jak Krok 1 AA, ale oczywiście słowo „alkohol” zostało zastąpione przez „hazard”. Jednakże w praktyce, zaadoptowało inne podejście do „bezsilności”- ta koncepcja została potraktowana dużo poważniej. Tak jak wcześniej wspomniano, podczas kiedy AA nie zajmują oficjalnego stanowiska w sprawie tego, czy zdrowiejący alkoholicy mogą chodzić do barów, traktując to jako sprawę indywidualną (AAWS, 1975), strona 17 Combo Book zawiera ostrzeżenie(upomnienie) dotyczące miejsc, w których się gra: członkowie AH mają powiedziane: członkowie maja powiedziane, że nie wolno tam chodzić ani nawet być w pobliżu.. Najlepszym sposobem na zrozumienie Kroku 1 w AH jest poprzez interakcję z sugestiami na stronie 17, o których dyskutuje się poniżej.

2. Uwierzyliśmy, że Siła większa od nas samych może przywrócić nam normalny sposób myślenia i życia.

Krok 2 został zmieniony z oryginału AA i odróżnia- oddziela AH od innych Wspólnot 12 krokowych. W zamian za standardową odbudowę do „poczytalności”, członkowie GA po prostu ‘odbudowują’ się do normalnego „myślenia i życia”. Po pierwsze, AH jest mniej skłonne do postrzegania swoich członków jako „niepoczytalnych”(to na początek).
Po drugie: ich przemiana jest mniej sensacyjna (wrażeniowa).; nasza wzajemne oddziaływanie(interakcja) z członkami AH doprowadziło nas do wniosku, że większość szuka bardziej normalności niż wstrząsających ziemią doświadczeń we wzajemnych oddziaływaniach. (zobacz Krok 12 poniżej).

3. Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życia opiece tej Siły, jakkolwiek ją pojmujemy.

W odróżnieniu od AA i innych wspólnot 12 Krokowych, Krok 3 AH nie referuje do „Boga, tak jak go pojmujemy”. Jest to zlaicyzowane (zeświecczone) podejście do procesu duchowości.
Pomimo, że to podejście jest paradoksalne i spornie (może być dyskusyjne) wyładowane niekonsekwencją (niezgodą) zastanawia tutaj to, co to za sobą pociąga.
Podczas, kiedy w AA i NA jest często debatowanie na temat tego, czy ateiści i agnostycy mogą być „duchowi”, każdy członek AH z którym rozmawialiśmy zgodził się, że wiara w Boga nie jest całkowicie konieczna ( mimo, że wszyscy byli pełni szacunku do religijnych wierzeń innych).

4. Zrobiliśmy osobisty, badawczy oraz odważny obrachunek moralny i finansowy .

Zauważa się, że członkowie AH, poza obrachunkiem moralnym, są obowiązani również do obrachunku „finansowego”. To reprezentuje dramatyczna zmianę w całokształcie projektu zdrowienia.

5. Wyznaliśmy sobie i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów.

W odróżnieniu od innych wspólnot 12 Krokowych AH nie nakazuje(sugeruje) swoim członkom wyznania win bogu, ale tylko nam samym i innej istocie ludzkiej.

6. Staliśmy się całkowicie gotowi do usunięcia tych wad charakteru.

I znowu, AH zmieniło ten Krok, przez to, że nie wymienia się Boga, jako tego, który usunie braki charakteru. (w związku z tym Kroku 7 jest wzmianka o „Bogu, tak, jak go pojmujemy”)

12. Włożywszy wysiłek w to, aby stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach, staraliśmy się nieść posłanie innym kompulsywnym hazardzistom.

W przesłaniu Kroku 12 nie ma wzmianki o “przebudzeniu duchowym”. Poza zdecydowaną ,świecką orientacją AH, jest także awersja(niechęć) do jakiegoś rodzaju szybkiego doświadczania nawracania jakie przeszli pierwsi członkowie AA. (AAWS, 1976).
Tak przemiana w jedną noc, przypominałaby wygraną 100 000 dolarów w kasynie. Cała kultura zdrowienia wydaję się być przeciwko takim aspiracjom.

B2. 12 kroków w praktyce(ćwiczeniach)

Tak jak to jest praktykowane w AH, 12 Kroków w dużym stopniu nakierowane są na ćwiczenie cierpliwości. Z powodów o których mowa była wcześniej, w AH te niewidzialne Kroki są kluczami do zdrowienia hazardzisty. Powracającym ciągle ostrzeżeniem wśród członków AH jest to, by nie przechodzić z Kroku 1-wszego (uznanie bezsilności) natychmiastowo do Kroku 12-tego.(niesienie posłania do innych hazardzistów). Podczas, kiedy ostrzega się, by nie przeoczyć czyjego entuzjazmu wczesnego zdrowienia, -powszechne jest w stosunku do innych wspólnot 12-to krokowych – natychmiastowe przechodzenie z Kroku 1 do Kroku 12-tego zwane „Dwukrokiem” – w AH to ostrzeżenie zawiera także stanowcze zawołanie o cierpliwość. Cytujemy zdanie długoletniego członka AH z 35 letnim stażem:

“wiecie, niektórzy ludzie mogą pracować na kroku 1-wszym przez rok i dzięki za to Bogu. Tylko wtedy, gdy przeskakujesz z Kroku 1 do Kroku 12 i zapominasz o tym co między nimi-o tak, wtedy jest problem- wielki problem (nr1 , mężczyzna członek AH)
Krótko mówiąc, gdyby członkowie spędzali po roku nap racy nad każdym Krokiem, to byłaby więcej niż dekada(10 lat-przyp. tłumacza), zanim byliby gotowi nieść posłanie “światu” i być sponsorami innych. To drugie może stać się już po roku abstynencji.( i osoba może pracować na Kroku 3 albo 4-tym)., ale zwraca się uwagę na to, że nowoprzybyli są ciągle ostrzegani przed niecierpliwością(zniecierpliwieniem) i znacznie mniej przed zwłoką (zwlekaniem). (nr 1 mężczyzna, członek AH)

“jeden dzień naraz, (dzień po dniu), nie próbuj rozwiązać wszystkich swoich problemów naraz, było bardzo pomocne dla mnie w czasie, gdy musiałem się zmierzyć z chaosem, który sam stworzyłem ale bez –najważniejszej sugestii na stronie 17-tej Combo Book – uczestnictwo w mitingach – nigdy nie zrozumiałbym jak ktoś może zabrać się za swoje problemy – dzień po dniu (nr 27, mężczyzna członek AH).
Tutaj, nawet mitingi są traktowane przede wszystkim jako środek do osiągnięcia cierpliwości.

Tak jak większość członków AH, ta osoba miała olbrzymie długi do spłacenia – hazardziści, bardziej niż inni uzależnieni, muszą zrozumieć, że potrzeba czasu na wyprostowanie wielu rzeczy.
Z oczywistych powodów, motywacja unikania szybkich rozwiązań może być ważna dla zdrowienia z narkotyków i alkoholizmu. Jak wspominano wcześniej, kładzie się większy nacisk na to wśród członków AH. Hazard ( w sensie –uprawianie hazardu- przyp. tłumacza) przynosi nie tylko szybkie rozwiązania w sensie dostarczania „ucieczki” albo dreszczyka emocji ( jako sposób), ale może też i być źródłem szybkich nagród – i ta pokusa może być przekleństwem dla hazardzisty. I to także może być powodem, że hazardziście zajmuje więcej czasu, by odzyskać zaufanie rodziny.
Nie tylko pieniądze zostały roztrwonione (prawdopodobnie zdefraudowane albo ukradzione członkom rodziny), ale osoba, która zaczyna swoją abstynencję nie jest w sposób widoczny „abstynentem” tak jak to ma miejsce w przypadku trzeźwego alkoholika albo uzależnionego od kokainy. Jest znacznie trudniej powiedzieć czy hazardzista zagrał czy nie danego dnia. Dla tego lub dla innych powodów, niektórzy członkowie AH – nawet po dłuższej abstynencji niż 20 lat – znajdują się w sytuacji, że ich partnerki/partnerzy odmawiają tego, by kontrolowali więcej niż to jest potrzebne sumy pieniędzy. Podczas gdy ta długość czasu jest różna, ten ostatni scenariusz jest czymś, na co nowi członkowie AH być może będą się musieli przygotować.
I znów, cierpliwość to klucz. Zdrowienie w AH może być postrzegane jako złożona interakcja pomiędzy 12 Krokami i wiadomościami (przede wszystkim dotyczy cierpliwości i abstynencji), które znajdują się na stronie 17-tej.Normalnie, zdrowienie powinno zaczynać się od Kroku 1-wszego- uznania tego, że ktoś jest kompulsywnym hazardzistą, dodatkowo wspomożone przez 20 Pytań –i potem szybko powinno się odwrócić strony Combo na stronę 17-tą.( która powinna być postrzegana jako cześć tego, albo dodatek do Kroku 1).

B3 Combo Book

Wiecie – za każdym razem, kiedy czyta się Combo Book, posuwacie się o jeden krok do przodu w rozumieniu jej. I za każdym razem, kiedy czyta się ją, inaczej ją się rozumie. Jest inny sposób jej rozumienia. Jest coś w niej co przemawia do nas, w zależności od stanu umysłu w jakim się znajdujemy, w zależności od tego w jaki sposób czytamy stronę lub nawet tego, kto czyta stronę. Wiecie a to wszystko jest dlatego, że jest to na swój sposób magiczna księga.(nr 2 kobieta-hazardzistka).

Jedną z najbardziej uderzających spraw w AH jest długość głównego tekstu. Combo Book jest 17-to stronicowa broszurą w formie kieszonkowej. W AA i NA na mitingu kogoś można zapoznawać z jedną z wielu długich książek publikowanych przez wspólnotę lub z jedną z wielu broszur. AH jest uziemione niemal w sposób wyłączny do Combo Book.

Na pierwszy rzut oka Combo Book nie będzie prawdopodobnie broniła u naszych badanych do roszczenia sobie prawa bycia do swej głębi czy magii. Ale autorzy tej broszury musieli mieć niezłe pojęcie na temat tego, co kompulsywny hazardzista potrzebuje usłyszeć. W innym przypadku Combo Book nie byłaby tak znacząca. Więcej niż kilku hazardzistów raportowało, że Combo Book jest tak napisana, jakby była napisana o nich osobiście. Combo Book przemawia do hazardzistów z większą stanowczością niż przemawia do alkoholików nawet ich słynna Wielka Księga. W AA w rzeczywistości, są pewne nieporozumienia- od czasu do czasu ‘podgrzewane” na temat tego, która literatura dla AA jest najlepsza. Niektórzy wolą nazywaną 12 na 12 (AAWS, 1981), która może rozjuszać(gniewać) tradycjonalistów, którzy preferują Wielką Księgę. W AH, wydaję się, że nie ma takiego podziału: praktycznie wszyscy aprobują Combo Book.

Księga zaczyna się od historii a potem od krótkiego opisu AH. Zanim znajdziemy się na stronie 4 i 5 , wszyscy czytają 12 Kroków Zdrowienia. Ponieważ one są wymienione bez wyjaśnienia ich, członkowie AH musza polegać bardzo mocno na Kulturze mówionej,, by nauczyć się o 12 krokach. Oni mogą także chodzić na Mitingi Krokowe, by dostać tekstową pomoc i uczestniczyć w dłuższych dyskusjach. Ale takie mitingi dopiero w ostatnich czasach nabierają znaczenia i w momencie pisania tego artykułu były zaledwie 3 w Toronto na 23 mitingi w ogóle.

Strony 6 i 7 zawierają Program Jedności, wersje AH 12 Tradycji AA, które często nazywa się 12 Krokami Jedności.

Na stronach 8 i 9 omawia się kompulsywny hazard jako modelową pozycje wśród chorób. Te strony mówią o potrzebie akceptacji czyjegoś stanu, zakwalifikowanego przez uzupełnienie autodiagnozy: tylko ty możesz zadecydować czy jesteś kompulsywnym hazardzistą.

Na stronie 10 omawia się trzy charakterystyki związane z byciem kompulsywnym hazardzistą: niezdolność czy niechęć do zaakceptowania rzeczywistości, niepewność emocjonalną i niedojrzałość. I w końcu, na stronie 11 dyskutuje się „świat marzeń kompulsywnego hazardzisty, który może zawierać takie udogodnienia jak jachty czy służbę. Mimo, że ten świat nigdy się nie zmaterializuje, ponieważ hazardzista użyje pieniędzy z wygranej, by „ marzyć o jeszcze większych marzeniach’.

Od strony 12 do 14 jest dalsze omawianie hazardu jako modelu wśród innych chorób, w sposób nawet bardziej klarowny podkreślając, ze nawet gra w cymbergaja czy jakichkolwiek loteriach uaktywnia uzależnienie.

Strony 15 i 16 zawierają 20 Pytań AH, które są pomocne nowoprzybyłym zadecydować czy ich hazard był kompulsywny i także są pomocne doświadczonym członkom by potwierdzić ich status jako kompulsywnych hazardzistów. Księga mówi, że kompulsywni hazardziści
odpowiedzą „tak’ na przynajmniej siedem pytań. W praktyce, jednakże członkowie AH upierają się, że w sposób definitywny jest się kompulsywnym jeśli odpowiesz na siedem pozytywnie – co jest zaprzeczeniem twierdzenia ze strony 8-ej, że autodiagnoza jest jedynym kryterium. Ten paradoks nie jest szczególny dla AH i ściga inne 12 krokowe podejścia do chorób. Są dwa uzasadnione powody do niepokoju: po pierwsze, kompulsja, określana jako „głód” jakiegokolwiek rodzaju, jest empirycznym fenomenem, który tylko obiekt badany może zidentyfikować z całą pewnością,: po drugie, doświadczeni uzależnieni są w stanie często zidentyfikować bratnią dusze, która może praktykować jakieś zaprzeczenie. Balans pomiędzy tymi dwoma uzasadnionymi obawami jest integralny do zdrowego porozumienia się z nowoprzybyłymi. Po tych rzadko sformułowanych 16-tu stronach, ktoś natrafia na coś, co jest prawdopodobnie najważniejszą stroną ze wszystkich.

STRONA 17

Wielu członków Anonimowych Hazardzistów mówi, że strona 17-ta, sama w sobie, może zapewnić abstynencję od hazardu, jeżeli osoba weźmie wszystkie instrukcje w sposób poważny. Inni mówią, że strona 17, równocześnie z dwoma stronami zawierającymi 12 Kroków Zdrowienia.
Nie można zrozumieć AH bez zrozumienia strony 17-tej. W jaki sposób jedna krótka strona rezonuje w taki potężny sposób? Strona 17 zawiera siedem sugestii albo ostrzeżeń. Pomijając ich widoczną prostotę, te sugestie odbijają zarówno filozofię zdrowienia jak i pomysły na temat charakteru kompulsywnego hazardu. Ta strona zaczyna się od śmiałego, dużego kroju liter:

DO WSZYSTKICH ANONIMOWYCH HAZARDZISTÓW A W SZCZEGÓLNOŚCI DO NOWYCH UCZESTNIKÓW ANONIMOWYCH HAZARDZISTÓW:

I zaraz pierwsze napomnienie:

1.Uczęszczaj na tak wiele mitingów, jak to jest możliwe, ale przynajmniej na jedno spotkanie na tydzień. MITINGI TO SPRAWIĄ.

Wszystkie 12 Krokowe wspólnoty podkreślają wagę uczestniczenia w mitingach. Jednakże w AA i w NA sugeruje się na obszarze Toronto –nowoprzybyłym by uczestniczyli w 90 mitingach przez 90 dni. W połowie XX wieku, AA w USA sugerowało 30 mitingów w 30 dni. (Kurtz, 1979).

Więc dlaczego w AH bierze się pod uwagę(rozważa), że jeden miting dla nowoprzybyłego będzie wystarczający? Kiedy Combo Book było pisane, AH było mniejsze i nie było wystarczającej ilości mitingów w większości(może we wszystkich) regionach, by sugerować coś ambitniejszego.

Niektórzy starsi członkowie AH w Toronto pamiętają czasy, kiedy był tylko jeden miting w mieście. Ktoś może spekulować, że wspólnota zdominowana przez opowieści wojenne* z małą ilością dyskusji na temat spraw codziennych, emocji i innych spraw – bo takie było AH do niedawna – nie zapewni wystarczającej różnorodności do kuszenia członków do częstszych obecności. Ale jest cos więcej. Kiedy po raz pierwszy uzyskuje się abstynencję, wielu kompulsywnych hazardzistów jest zajętych sprawami związanymi z rozwiązywaniem problemów z długami, prawnymi, albo obydwoma: ”kiedy ja przybyłem- pomysł był taki, że facet bierze się za dwie, trzy, cztery prace jeśli musi „(numer 28 mężczyzna członek AH).

Nasze doświadczenia z członkami AH sugerują także, iż ogólnie, są oni bardzo ambitni, chętni do zarabiania sporych pieniędzy. Ale pomijając to jak to wyjaśnimy, nawet dzisiaj, kiedy jest bardzo wiele mitingów w Toronto i okolicach i mitingi oferują sporą różnorodność, musieliśmy spotkać członków, którzy przyznawali, że uczestniczyli w całym mitingu przez całe 90 dni pod rząd, choć kilku mówiło o 60 we wczesnym zdrowieniu.

Zwykle, nowoprzybyły, który uczestniczy w trzech mitingach tygodniowo, uznawany jest za dobrego kandydata do zdrowienia. Odwrotnie, stwierdziliśmy, ze jest bardziej powszechne w NA (i w AA) dla nowoprzybyłych uczestnictwo w mitingu każdego dnia – albo więcej niż w jednym jeśli to możliwe –albo w więcej niż jednym jeśli to możliwe- i to poza pierwszymi trzema miesiącami. Wydaje się, że dla członków AH, takie cele wydają się nierealistyczne. Ale strona 17 naucza, że drugie ostrzeżenie( upomnienie) zostało tak stworzone, by kompensować dla nowoprzybyłych rzadsze uczestnictwo w mitingach.

2. Telefonuj do innych uczestników tak często, jak to jest możliwe pomiędzy mityngami. UŻYWAJ LISTY TELEFONÓW!

Podczas, kiedy wszystkie wspólnoty 12 krokowe czynią takie sugestie, stwierdziliśmy, że członkowie AH, kładą bardzo duży nacisk, na ten rodzaj kontaktów. Wielu członków z którymi prowadzono rozmowy, podkreślało ilość czasu spędzanego na rozmowach z innymi członkami AH. W jakimkolwiek stopniu obecność na mitingach jest rzadsza niż w innych wspólnotach, o tyle AH zapewnia silną kulturę telefoniczną jako pożądaną i działająca korygująco.

3. Nie testuj lub nie kuś samego siebie. Nie przyłączaj się do znajomych, którzy uprawiają hazard . Nie chodź do lub w pobliże miejsc w których uprawia się hazard.
NIE UPRAWIAJ HAZARDU!
To obejmuje rynki papierów wartościowych, towarowych, transakcje opcyjne, kupowanie losów lub granie na loterii, loterię fantową, rzucanie monetą lub zakłady totalizatora sportowego.

Czytelnicy mogą być pod wrażeniem gwałtowności: Nie, nie, nie NIE. W AH traktuje się te sprawy bardzo poważnie. To napomnienie zawiera dwie części. Pierwsza dostarcza szerokie pojęcie tego, czego hazardziści muszą unikać. Druga dostarcza szeroką definicje “hazardu”.

Strona 17 odnosi się do wszystkich członków AH a nie tylko do nowoprzybyłych. Komuś może to wydać się dziwne, że po latach abstynencji, hazardzista nie powinien wchodzić a nawet chodzić w pobliże kasyn. AA, dla przykładu nie mówi swoim członkom, ze nigdy nie będą w stanie wchodzić albo pracować w barach. Pierwsze tego wytłumaczenie jest takie, że do niedawna miejsc, gdzie uprawia się hazard było niewiele, więc kontakt z nimi nie był integralną częścią społecznych powiązań. Odwrotnie, alkohol jest wszędzie. Jednakże dzisiaj, większość miejsc(nawet sklepy) są „miejscami hazardu”, ponieważ w nich sprzedaje się bilety na loterię. Z tego powodu, niektórzy członkowie AH mówili nam, że ta część musi zostać poddana rewizji. Ale to jeszcze nie wyjaśnia wszystkiego. Większość długoletnich członków AH z którymi rozmawialiśmy nie wejdzie do kasyn czy na wyścigi konne. Wielu, jeśli będzie musiało, pójdzie w pobliże takich miejsc.(dla przykładu, nie będą obchodzili czy chodzili inna drogą, w celu ominięcia dawnych „ścieżek”). Jakoś, członkowie GA postrzegają siebie jako szczególnie podatnych na nawroty. Zanim to omówimy, oto jest kolejne przemyślenie( spostrzeżenie):

Badający: więc mówisz mi, że niebezpieczeństwo nawrotów jest znacznie bardziej niebezpieczne dla hazardzisty niż być może u alkoholika.

Respondent: Jedyna różnica to suma pieniędzy. Mam na myśli to, że alkoholik wraca do picia, on może pić przez miesiąc i potem wrócić do AA. Może wydać kilkaset dolarów. Jeżeli dodatkowo nie uprawia hazardu. Ale jeśli kompulsywny(hazardzista) wraca do gry, to oni to robią z podwójną siłą (nr1 mężczyzna członek AH).

Te słowa respondenta są ważne, jako, że jest on długoletnim członkiem AH I jednym z dwóch lub trzech najbardziej szanowanych postaci wśród członków na obszarze Toronto. Percepcja w AH jest taka, że członek w nawrocie, jakby wyrównuje sobie czas stracony. I punkt w jaki on to podkreśla, jest taki, że o ile są limity ile możesz wypić, nie ma zasadniczych limitów, ile ktoś można przegrać. Podczas, kiedy jest możliwe, przykładowo, że alkoholik pośpi kilka dni, spowoduje wypadek- tragedię prowadząc samochód, jest prawdopodobne, że kiedy skończy się popijawa, wydanych zostanie trochę pieniędzy (i stracone trochę zdrowia) i opcja zdrowienia pojawia się sama. W tym samym czasie, hazardzista może przegrać dom rodzinny albo środki na zapłatę szkoły dla dziecka. Członkowie AH unikają potencjalnych wyzwalaczy z pasją i fakt, ze jest tylko kilka limitów na to, ile pieniędzy może zostać przegranych jest jednym z powodów.
Jednakże to nie wyjaśnia wszystkiego. Wydaje się, że hazard jest wzywaniem dla członków AH w mocny sposób, tak więc nie tylko intensywność nawrotów stanowi powód niepokojów, ale także postrzega się je jako bardziej prawdopodobne. Jeden z mężczyzn, w abstynencji od 1968 roku, wchodzi do kasyna, gdyż tego wymaga jego praca. Ale nawet z powodów związanych z praca, on nawet nie podchodzi di torów wyścigowych( wyścigi konne były jego wyborem):

Ja nigdy nie grałem w kasynie. Może to jest odpowiedź, nie wiem. Ale kiedy pokazali w wiadomościach, a pokazali tylko ostatnich 15 sekund wspaniałych wyścigów… Musiałem wyłączyć. Ja ciągle, nawet po tylu latach, dostaję lęków, albo mój umysł natychmiast typuje konia po zewnętrznej, albo wewnętrznej albo szarego konia (numer 28 , mężczyzna członek AH).

Na jednym z mitingów, starszy mężczyzna z ponad 25 latami abstynencji, powiedział obecnym w Sali, że on ciągle nie odwiedza krewnych w Nevadzie ze względu na bliskość Las Vegas.

I te ostrzeżenia idą nawet dalej: członkowie maja AH maja powiedziane: nie wchodzić w żadne relacje z tymi, którzy grają. Podczas, kiedy niektórzy członkowie stosują to tylko w odniesieniu do kompulsywnych hazardzistów, inni to ignorują to w odniesieniu do wszystkich dla dobra członków rodzin i przyjaciół, którzy grają kompulsywnie, jest wielu takich, którzy biorą to ostrzeżenie na poważnie. Oni mówią tylko „hallo” albo angażują się w krótkie rozmowy, ale oni po prostu nie zadają się z hazardzistami nawet, jeśli osoba gra tylko rekreacyjnie(od czasu do czasu dla rozrywki przyp.tłumacza).

Tak więc, prawidłowo czy też nie, członkowie AH postrzegają uzależnienie od hazardu praktycznie jako potężnego demona. Ale jest więcej: podczas, kiedy AH staje się bardziej „duchowe” w swej orientacji, jednak w Kroku 12 ciągle nie ma wzmianki o „duchowym przebudzeniu”. Rozmawialiśmy na temat możliwych powodów, ale to również może być kolejnym odbiciem tego, co członkowie widzą jako ich nieustający słaby punkt.(podatność na zranienie- wrażliwość). Wielka Księga AA nadmienia, że tylko po doświadczeniu duchowego przebudzenia, alkoholik może iść gdziekolwiek bezpiecznie, bez względu na to, ile alkoholu się tam spożywa. Ktoś może spekulować na temat zasadności takich doświadczeń i być może przepowiednie – zarówno w AA dotyczące czyjejś niewrażliwości(niepodatności- przyp. tłumacza) na nawroty i w AH na temat wrażliwości(podatności- przyp. tłumacza)- są w zakresie własnego uznania. W obu przypadkach- jednocześnie, rozróżnienia nie straciło przynajmniej kilku członków AH.

Przeprowadzający wywiad: Teraz, wszystkie te sugestie z punkcie 3 po prostu mówią, że hazard jest bardzo poważną chorobą. Teraz AA na przykład nie zajmują oficjalnego stanowiska czy ich członkowie mogą chodzić do barów, wiesz, nawet, jeśli różni członkowie AA maja inne opinie na ten temat. Przesłanie AA wydaje się być takie, że w procesie zdrowienia i bycia wolnym od alkoholizmu, alkoholik może iść wszędzie.

Badany: a więc, ponieważ oni przypuszczalnie(prawdopodobnie) mają przebudzenie duchowe…w jakiejś formie[lub] zachowaniu się.(nr 28, mężczyzna, członek AH).

Jest możliwe, że to jak członkowie AH stają się bardziej dostrojeni do duchowości związanej z 12 Krokami, może modyfikować ich postawę ma sugestie zawarte w punkcie 3.Ciągle nie powinniśmy brać tego z pewnik. Niektórzy badani w AH, którzy są także alkoholikami i uczęszczają na mitingi AA, mówili, że o ile towarzystwo osób pijących w ich otoczeniu nie obchodzi ich, to jednak nie czują się dobrze w środowisku hazardu. Czy te osoby mogą być “mniej duchowe” w obliczu jednego uzależnienia niż w stosunku do drugiego? Albo czy może być tak, że hazard naraża na bardziej mocne impulsy?
Obecnie nie mamy odpowiedzi na ta łamigłówkę.

Druga część punktu 3 odnosi się do definicji hazardu, w którą dla wlicza też najmniejsze, pozornie nic nieznaczące obstawienia i także rynek giełdowy a także ryzykowne inwestycje takie jak rynki towarowe czy opcyjnie. Wydaje się być spory konflikt nad włączaniem tego, co wielu może uznać za uczciwe inwestycje z definicji, albo to jest tylko ostatnim uzależnieniem. W okolicach Toronto, był konflikt na temat tego, czy ktoś kto gra na giełdzie powinien otrzymać „odznakę” i powinien się odbyć specjalny miting celebrujący abstynencje od gry tej osoby. I stało się- nie wolno. I ktoś może podejrzewać, że więcej niż kilku członków AH w tym momencie przestało dzielić się tym aspektem swojego życia ze wspólnotą.
Ta szeroko pojmowana definicja hazardu, odzwierciedla bezkompromisowe stanowisko AH w odniesieniu co jest a co nie jest bezpieczne. My musimy przypomnieć, że członkowie mają powiedziane, by nie zadawać się z niekompulsywnymi, rekreacyjnymi hazardzistami. Jeden z badanych był głównie zaangażowany w kupowanie i sprzedawanie nieruchomości – i aktualne jest dyskutowany jego status jako kompulsywnego hazardzisty. AH ostrzega zdecydowanie przeciwko takim biegom spraw(wydarzeniom), i punkt 3 strony 17-tej odzwierciedla tylko jak chroniące-strzeże -ostrzegające AH może być w stosunku do niebezpieczeństw kompulsywnego hazardu.
To oczywiście pomaga wyjaśnić dlaczego członkowie AH, więcej niż w prosty sposób oświadczają, że są kompulsywnymi hazardzistami , kiedy identyfikują się na mitingach, preferując więcej niż gwałtowne wstępy, które mogą być nieugięte jak ten następujący: „ mam na imię Barbara, ja w pełni akceptuję i przyznaje ię do faktu, że jestem kompulsywną hazardzistką”. To , w AH, może być wzięte za część Kroku 1, który zawiera w sobie bezsilność wobec kompulsywnego hazardu i jest przyznaniem się do tego, że czyjeś życie nie podlega „kierowaniu”. Krok 1 obejmuje całą stronę 17, i AH bierze ten Krok w sposób bardziej poważny niż inne wspólnoty 12 krokowe o których wiemy.

4. Życie w Anonimowych Hazardzistach Program JEDEN DZIEŃ NARAZ: nie próbuj rozwiązać wszystkich twoich problemów naraz”

Ponownie, temat bezsilności: nikt nie zmusi rzeczywistości do przystosowania się: rzeczy zmienią się w swoim tempie a nie twoim. Akceptacja tego jest integralną częścią zdrowienia w AH. I to jest częściowo dlaczego „Modlitwa o pogodę ducha” jest centralna dla AH.

“Boże użycz mi Pogody Ducha /Abym godził się z tym /Czego nie mogę zmienić, /Odwagi, /Abym zmieniał to, Co mogę zmienić /I mądrości /Abym odróżniał /Jedno od drugiego”.

Podczas gdy jest ona ważna także w innych wspólnotach 12 Krokowych, ta modlitwa dzwoni prawdą nawet bardziej w AH: wielu członków z którymi rozmawialiśmy, uważało tą modlitwę za jeden z najważniejszych spośród trzech czy czterech składników ich zdrowienia. ( to, że ta modlitwa jest tak samo ważna dla ateistów jest paradoksem, ścigającym od dawna 12 Kroków zdrowienia: potrzeba zachowania słowa „Bóg” podczas, gdy pozornie obywają się bez zapotrzebowania na bóstwa).

Brownie (1991) twierdzi, że AH ( w opozycji do AA) nie koncentruje się na skupieniu się na sobie jako problemie w zdrowieniu i że strona 17 ta wcale nie jest o tym. Jednakże mówienie hazardzistom, że rzeczy nie pójdą po ich myśli w ciągu nocy, to w praktyce, mówienie im, by przestali skupiać się na sobie. Combo Book podkreśla brak dojrzałości, która jest elementem kompulsywnego hazardu – oceny do której wielu członków AH wydaje się odnosić. Podczas, kiedy może być więcej zniecierpliwienia niż skupienia na sobie, późniejsze tendencje są kluczowym składnikiem, który musi zostać przezwyciężony przez dojrzałość i akceptację przebiegu zdarzeń sposobami, które mogą nie być paralelne (równoległe) do czyichś pragnień.

Jest wiele sloganów związanych z 12 Krokami Zdrowienia, których używają członkowie, by radzić sobie z mnóstwem(mnogością) spraw(zdarzeń). Nie jest przypadkowe, że program „Dzień Po Dniu”(Jeden Dzień Naraz) otrzymuje specjalną uwagę , na stronie 17. Podczas, kiedy ten slogan, może zostać użyty, by pomóc członkom walczącym z abstynencją – jest znacznie prościej powiedzieć komuś, by nie pił, nie zażywał tabletek, albo nie grał dzisiaj, niż wyobrazić sobie cała przyszłość, bez jednego z tych uzależnieniowych zachowań.- tutaj nacisk jest natychmiastowo położony na cierpliwość.(inna powszechna interpretacja tego sloganu).„Nie próbuj rozwiązać na raz wszystkich twoich problemów”, ma, jak już wyjaśnialiśmy, dla tych, którzy cierpią na alkoholizm z nastawieniem w kierunku zyskania finansowych korzyści. Tak jak jeden z członków AH, będący jednocześnie zdrowiejącym alkoholikiem, określa(mówi):

Hazard oczywiście oferuje świat marzeń, który wydaje się być czymś, czego ja ciągle muszę się strzec, być może stworzonym przez ponętne wspomnienia z czasów, kiedy ja w zasadzie wygrywałem z hazardem, i przez fałszywe nadzieje, że ja mogę wygrać znowu wzmacnianymi przez przemysł (rozrywkowy – przyp. tłumacza) i agencje rządowe przez reklamy typu „Miliony do wygrania”. Nie wyobrażam sobie, by dawać schronienie takim iluzjom, jeśli chodzi o picie, być może dlatego, że nie mam wspomnień bym „wygrywał” w czasach, kiedy piłem.(numer 27, mężczyzna członek AH).

5. Często czytaj Program ZDROWIENIA i JEDNOŚCI (12 Kroków i 12 Tradycji ) oraz stale przeglądaj Dwadzieścia Pytań. Stosuj Kroki w swoich codziennych sprawach. Te Kroki są podstawą całego Programu Anonimowych Hazardzistów i praktykowanie ich jest kluczem do twojego rozwoju. Jeśli masz jakiekolwiek pytania, pytaj swoich Zaufanych Sług i Sponsorów.

Strona 17 może być postrzegana jako zestaw narzędzi do utrzymania abstynencji. To jest praktyczny przewodnik. Jednakże ,członkowie „wyczytują” z niej znacznie więcej. I dano nam wiele powodów dlaczego. Jest tutaj wzmianka o 12 Krokach Zdrowienia razem z Krokami Jedności, jako fundamentami AH. Prawdą jest, że te aspekty programu zredukowane są do jednej sprawy(rzeczy), która zajmuje się również 20 Pytaniami, strona 17 nie potwierdza ich (przyjmuje do wiadomości).Po pierwsze, Kroki Zdrowienia a później Kroki Jedności- dalej stają się zarówno politycznym jak i duchowym zestawem zasad. Jednak, strona 17 próbowała już wcześniej wyjaśnić wagę cierpliwości dla członka AH i powaga unikania wyzwalaczy została podkreślona. Brownie (1991, 1994) mógł postrzegać stronę 17 jako prosty zestaw zasad, ale tak jak już wyjaśniliśmy to zawiera filozofię zdrowienia razem z teorią kompulsywnego hazardu. Tutaj, kolejny punkt musi być wyklarowany: strona 17 jest więcej niż praktyczna.
Prowadzący wywiad: jedna rzecz uderzyła mnie, to, że strona 17 jest zestawem zasad praktycznych: wydaje się to pragmatyczne, jak unikać hazardu i tak dalej. Ale dla wielu członków jest ona więcej niż tylko praktycznym przewodnikiem. Czy zastanawialiście nad tym?
Badany: Ja myślę, że to parafrazuje konieczność dla kogoś używania narzędzi z Combo Book. Mówi o tym: czytaj 12 Kroków często, czytaj i myśl nad Krokami Jedności. To obejmuje naświetlenie Księgi, które ja myślę, że jest konieczne. Wiec ja myślę, to jest sposób raczej niż praktyka. Ja myślę, że to praktyczne i duchowe.(numer 16, mężczyzna).

6.Spotkania grupy „Zmniejszania Presji” mogą także łagodzić napięcia prawne, finansowe i osobiste. Uczestnictwo w takiej grupie może być pomocne w twoim zdrowieniu.

Zmniejszanie Presji jest procesem, w którym doświadczeni członkowie AH pomagają nowoprzybyłym w finansowym( a czasem prawnym) planowaniu. Tutaj najbardziej mówiącymi słowami, spójnymi z resztą strony 17, są „kiedy będziesz gotowy”. Normalnie, członkowie muszą zademonstrować oddanie dla AH co najmniej w formie uczestnictwa w mitingach zanim Zmniejszanie Napięcia stanie się opcją. To jest konsekwentne z ustną wiadomością strony 17 i stanowiskiem AH , by nie pospieszać rozwiązywania problemów. Niektórzy członkowie AH krytykowali to, twierdząc, że bez wczesnego, natychmiastowego Zmniejszania Napięcia, wielu hazardzistów wraca do gry z powody desperacji, by wygrać bardzo potrzebne fundusze.
Co się stanie, jeśli są ludzie w AH, którzy mają koncepcję, która mówi: ”Nie powinniśmy dawać facetom albo kobietom mitingów o budżecie albo grup Zmniejszania Presji…dopóki nie wiemy, że oni zostaną…” I jest wielu prostych ludzi, którzy mówią o 6 – 8 tygodniach. Dla mnie to jest głupie ponieważ ta presja, finansowa presja jest tak znakomita, że czasami musisz to zrobić od razu albo oni nie będą mogli zdrowieć, ponieważ pomyślą, że jedynym sposobem na zapłacenie rachunków będzie powrót do gry i wielka wygrana.(numer 28, mężczyzna).
To może być przykład, kiedy kultura zdrowienia w AH napotyka na trudności. Czy nacisk na cierpliwość, w tym i w innych przypadkach, może posuwa się za daleko? W każdym przypadku, pomijając mądrość, strona 17 wpada w paradoksy., jak możne to być widoczne z naszej dyskusji o siódmym i ostatnim napomnieniu.

7. Bądź cierpliwy! Dni i tygodnie będą mijały i to, że regularnie uczestniczysz w mitingach, zachowujesz abstynencję od hazardu i stosujesz się do wskazówek zawartych na tej stronie, sprawi, że doświadczysz dalszego zdrowienia.

Pomijając cierpliwość, która jest niezbędna do sukcesu w zdrowieniu dla kompulsywnego hazardzisty, nasze obserwacje mitingów i wywiady sugerują, że wymóg nabywania wielu zalet (cnot) dla nowoprzybyłych członków AH, może być sprawą najtrudniejszą. Ostatnia i najtrudniejsza sugestia na stronie 17 podkreśla fakt, że ta strona nie jest jedynie punktem startowym do zdrowienia w AH: jest to także zakończeniem. Członkowie relacjonują, że wymaga czasu, by „przejść przez 17-tą”(poradzić sobie z 17-tą stroną – przyp.tłumacza)- co może zaskoczyć przeciętnego czytelnika, któremu ta strona wydaje się stosunkowo prosta. Wymogiem jest dogłębne uchwycenie tego, co pociąga za sobą cierpliwość, razem z emocjonalnym stanem otwartym na taką właśnie mądrość.

Jest jakaś magia w tym, jak niektórzy badani wyjaśniali na początku ten rozdział Combo Book „Grałem kompulsywnie przez 30 lat. Znalazłem się w kłopotach…Bądź cierpliwy. Ja nawet nie wiem, co to słowo oznacza”(numer 1mężczyzna).

Zakończenie(wnioski)

AH zostali zaprojektowani tak, by spełniać specyficzne potrzeby kompulsywnych hazardzistów, różniącymi się pod wieloma względami od tych, którzy uzależnieni są substancji chemicznych. AH stanowi dobry przykład, dlaczego jest tak nieroztropne zakładanie, że wszystkie 12 Krokowe wspólnoty są zasadniczo(merytorycznie) takie same. Pomijając powszechne założenia w koncepcjach chorób uzależnieniowych, wraz z podejściem 12 Kroków, wiele wspólnot wzorując się na AA i jest, pomimo to, w stanie zbudować wyróżniającą się kulturę zdrowienia. Podczas kiedy, ten artykuł dostarcza wstępne analizy założeń AH, jest znacznie więcej do nauczenia się o tej organizacji wzajemnego wsparcia. Nadanie rosnącego znaczenia kompulsywnemu hazardowi w obliczu rozprzestrzeniania się legalnych miejsc gry, lepsze zrozumienie Anonimowych Hazardzistów jest naglącą potrzebą.

Tłumaczenie: Iwona – Isia (Iwona G.)

BIBLIOGRAFIA

Alcoholics Anonymous World Services (AAWS), Inc. (1976).
Alcoholics Anonymous: The story of how many thousands of men and women have recovered from alcoholism (4th ed.). New York: Author.
Alcoholics Anonymous World Services (AAWS), Inc. (1981).
Twelve Steps and twelve traditions (3rd ed.). New York: Author.
Brown, R. I. F. (1986).
Dropouts and continuers in Gamblers Anonymous: Life-context and other factors. Journal of Gambling Behavior, 2, 130–140.
Brown, R. I. F. (1987a).
Dropouts and continuers in Gamblers Anonymous: Part 2. Analysis of free-style accounts of experiences with GA. Journal of Gambling Behavior, 3, 68–79.
Brown, R. I. F. (1987b).
Dropouts and continuers in Gamblers Anonymous: Part 3: Some possible specific reasons for dropout. Journal of Gambling Behavior, 3, 137–152.
Brown, R. I. F. (1987c).
Dropouts and continuers in Gamblers Anonymous: Part 4: Evaluation and summary. Journal of Gambling Behavior, 3, 202–210.
Browne, B. R. (1991).
The selective adaptation of the Alcoholics Anonymous program by Gamblers Anonymous. Journal of Gambling Studies, 7, 187–206.
Browne, B. R. (1994).
Really not God: Secularization and pragmatism in Gamblers Anonymous. Journal of Gambling Studies, 10, 247–260.
Brubaker, Michael. (2004, August).
Similarities and differences between GA and AA. Paper presented at the Midwest Conference on Problem Gambling and Substance Abuse, Kansas City, MO.
Ferentzy, P., & Skinner, W. (2003).
Gamblers Anonymous: A critical review of the literature. Electronic Journal of Gambling Issues: eGambling, 9. Available at
http://www.camh.net/egamb…arch/ferentszy/
Ferentzy, P., Skinner, W., & Antze, P. (2006).
Rediscovering the 12 Steps: Recent changes in Gamblers Anonymous. Journal of Groups in Addiction and Recovery, 1 (3/4) – in press.
Gamblers Anonymous International Service Office (GAISO) (1984).
Sharing recovery through Gamblers Anonymous. Los Angeles: Author.
Gamblers Anonymous International Service Office (GAISO) (1999).
Gamblers Anonymous. Los Angeles: Author.
Glaser, B.G. (1978).
Theoretical sensitivity: Advances in the methodology of grounded theory. Mill Valley, CA: Sociology Press.
Kurtz, E. (1979).
Not-God: A history of Alcoholics Anonymous. Center City, MN: Hazelden Educational Materials.
Lesieur, H. R. (1990).
Working with and understanding Gamblers Anonymous. In T. J. Powell (Ed.), Working with self-help (pp. 237–253). Silver Spring, MD: NASW Press.
Manuscript history: This paper was peer-reviewed. Submitted February 23, 2005, accepted December 1, 2005. While this paper has not been submitted elsewhere, sections from it were taken from the final report: Ferentzy, P., Skinner, W., & Antze, P (2004). “Exploring Mutual Aid Pathways to Gambling Problems”, Final Report submitted to the Ontario Problem Gambling Research Centre, after a 16-month study of GA and NA.

For correspondence: Peter Ferentzy, PhD, Centre for Addiction and Mental Health,
240 Northcliffe Blvd., #204, Toronto, Ontario, Canada M6E 3K7. Phone: (416) 651-8094, e-mail: pferentzy@earthlink.net

Contributors: PF attended GA meetings and conducted all interviews on his own, save for one which was conducted by PF and WS. Co-authors met regularly with PF to discuss research results. PF wrote the initial draft of this article, save for parts of the section on methodology, which were written by PA. All authors were involved in the writing of the final draft.

Competing interests: None declared.

Ethics approval: Ethics Review Research protocol #24/2003 entitled “Exploring mutual aid pathways to recovery from gambling problems and co-occurring gambling and substance use problems” was approved in March 2003 by CAMH Research Ethics Board and by the University of Toronto. One key issue addressed was the consent of mutual aid groups for an investigator to be present. Because of the principle of anonymity, written consent was not feasible for group observation, and permission was explicitly sought. For individual interviews, written consent was required, both for the interview itself and for audiotaping. For both group and individual documentation, no identifying information was reported and all information was subject to the Centre’s guidelines for confidentiality.

Funding: This study was funded by the Ontario Problem Gambling Research Centre.

Peter Ferentzy (PhD, social and political thought, York University), principal investigator of this study, has been studying GA since 2002. Dr. Ferentzy’s work is a historical sociology of the origins and development of the modern concept of addiction with an emphasis on how it has interacted with ideas about mental illness and compulsions in general. He was a predoctoral fellow at the Addiction Research Foundation of Ontario, with Robin Room on his committee. He has compiled an annotated bibliography on GA (and other mutual aid options for problem gamblers) with the help of an Ontario Problem Gambling Research Centre Incentive Grant.

Wayne Skinner (MSW, RSW, University of Toronto) is clinical director of the Concurrent Disorders Program and the Problem Gambling Service of the Centre for Addiction and Mental Health in Toronto, Canada. He has over 25 years’ experience as a clinician, supervisor, researcher, consultant, and educator. Wayne is an assistant professor in the Department of Psychiatry at the University of Toronto. He also directs and teaches in the Addiction Studies certificate program in Continuing Education at the University of Toronto. He has studied at the doctoral level at York University, where he is an adjunct faculty member of the School of Social Work. He is editing a clinical handbook on the treatment of co-occurring addiction and mental health problems. He is co-investigator on several research studies on problem gambling.

Paul Antze (PhD, committee on social thought, University of Chicago) teaches in the Division of Social Science and the graduate programs in Anthropology and Social and Political Thought at York University. He is a former president of the Canadian Association for Medical Anthropology and currently a member of the editorial board of Ethos: The Journal of the Society for Psychological Anthropology. He has written widely on the culture of psychotherapeutic movements and has carried out field research on AA and organizations modeled after it, including GA and Codependents Anonymous, as well as on Recovery Inc, Synanon, and other peer therapy organizations. His recent work has emphasized the cultural uses of trauma and dissociation, especially as seen in the multiple-personality movement. He is co-editor, with Michael Lambek, of Tense Past: Cultural Essays in Trauma and Memory.

——————————————————————————–

1 This point was brought to our attention by an anonymous reviewer, and also by a woman who attends GA meetings in Regina.

2 While we would not hazard to offer average timelines, GA members with experience in AA have confirmed this statement. Our study also involved NA. The main difference seems to be that in both AA and NA there is some debate between those who advocate moving quickly through the 12 Steps and those who argue that the Steps should be worked slowly, while in GA the dominant message is clearly the latter.

3 We hesitate to provide an exact number of meetings, as meetings often close down and new ones form. The estimate of 23 is based upon the most recent GA meeting list as well as our own information about newer developments.

4 The 12 Traditions of AA are a set of rules for the entire fellowship to follow. They were designed to ensure, among other things, a decentralization of authority, anonymity, and the absence of a profit motive in all AA activities.